Opmerkingen over kleuren – WittgensteinBoom 1977, voor H.A.
Ik schilder het uitzicht van mijn raam; een bepaald punt, bepaald door zijn positie in de architectuur van een huis, schilder ik met oker. Ik zeg: ‘Dit punt zie ik in deze kleur’. Dat betekent niet dat ik op dit punt de kleur oker zie, want de kleurstof kan mij in een dergelijke omgeving veel lichter of donkerder of roodachtiger (etc.) voorkomen dan oker. Ik kan bijvoorbeeld zeggen: ‘Zo, zoals ik het hier( met oker) heb geschilderd, zie ik dit punt; namelijk als een sterk roodachtig geel’. Maar wat, als men van mij verlangde de exacte kleurtoon aan te geven die mij hier verschijnt? Hoe moet ik haar aangeven en bepalen? Men zou bij voorbeeld van mij kunnen verlangen dat ik een kleurstaal vervaardig, een rechthoekig stuk papier van deze kleur. Ik zeg niet dat zo’n vergelijking van geen enkel belang is, maar zij toont dat niet van begin af aan duidelijk is hoe kleurtonen vergeleken moeten worden, en dus: wat hier ‘gelijkheid van kleuren’ betekent.
Le jardin de Daubigny – Vincent van Gogh
(vertaling Jan Hulsker)
De voorgrond groene en roze gewassen. Links een groene en lila struik en een stam van een plant met een witachtig blad. In het midden een rozenbed, rechts een hek, een muur, en boven de muur een noteboom met violet gebladerte. Verder een seringenhaag, een rij van gele ronde lindebomen, het huis zelf op de achtergrond, roze, met een blauwachtig pannendak. Een bank en drie stoelen, een zwart figuurtje met een gele hoed op, en op de voorgrond een zwarte kat. De hemel bleekgroen.
Colour In Time
Artez Press Terra
Colours do not need to be made.
They are already there, as gifts from heaven.
When one looks over the earth, it is in nature that true colours are found, not manmade, not constructed with logic.
– Issey Miyake creative team.
Het blauw is nooit alleen. – Gerrit Komrij
Een excursie langs kleurgedichten, Stichting Vedute.
Het blauw is nooit alleen. Het bergt het rood en het zwart in zich, het behelst het wit en het rood. Het blauw is het vuur. De revolutie en de contrarevolutie. Blauw is de kleur van de creatie. Mythen, rituelen en driften zijn onlosmakelijk met kleuren verbonden. Dichters kunnen niet zonder kleuren. Ze imiteren er niet de schilders mee, hoewel sommige dichters dat ook wel doen, ze exploreren het poetische gehalte van de kleur. Kleuren en poezie komen uit een gemeenschappelijke bron, de mythe. Hemel en aarde zijn nog niet gescheiden, het mannelijke en het vrouwelijke leven in een gestalte. De poëzie benoemt – en splitst daarmee. Er ontstaat een boven en beneden. Een buiten en een binnen. Er komt licht, er komt donker. Er vinden ontploffingen plaats. Zonder ontploffingen geen versmeltingen. Uit het blauwe niets, de zoon van de angst, komen het rood en het wit en al hun broers en zusters voort. Sleutelwoorden. Wee de castratie van het blauw.
Ettore Sottsass / Notes on color
edited by Barbara Radice
According to legend, Hermes Trismegistus, the Thrice Greatest, Master of All Arts and Sciences, founded the art of healing – and just about every branch of learning that interested mankind. The famous Emerald tablet, said to have been found in the valley of Ebron, in a sense summarized the teachings of the fabulous Egyptian. It contained an alchemical formula and involved color because color was part of alchemy and in turn obedient to one supreme and divine entity associated with light. Hermes unquestionably tried to heal with color. One papyrus exclaims, ‘Come verdigris ointment! Come then verdant one!’. – Color in Your World, Faber Birren.
Elegant Things. A white coat worn over a violet waistcoat. A rosary of rock crystal. Wisteria blossoms. Plum blossoms covered with snow. A pretty child eating strawberries. Unsuitable Things, A women with ugly hair wearing a robe of white damask. Holleyhock worn in frizzled hair. Ugly handwriting on red paper. A woman of the lower classes dressed in a scarlet trouser-skirt. The sight is all too common these days. – Sei Shonagon, The pillow Book.
Oh Osiris! Make yourself up with this salutary gift: two bags of green color. Pyramid Texts. Absolute green is the calmest color in existence: it doesn’t move, it doesn’t express joy, sadness, passion; it desires nothing, asks for nothing. This absolute absence of movement is a property beneficial to jaded people and spirits, but after a while the restfulness can become boring. Paintings painted in harmonies of green demonstrate this… From a musical point of view I would express absolute green with the calm, spacious, semigrave tones of the violin. – Wassily Kandinsky.
He hesitated on the threshold five or six seconds before going out into the corridor. Outside, there was only silence. Fantastic what you can do with a bit of money – he murmured, and started off towards the nearest exit from the Strengthening Clinic. He went down azure corridors, lemon-yellow corridors, purple-red corridors. All the doors that should have been open were open; the three robotguards he passed did not see him at all. The night was warm, dense with clouds. Having got past a ground floor entrance, Zack started to run in an exercise yard paved in a pink stone. A very high, forest green mock plaster wall surrounded the zone; an opaque plastic gate barred his path. The gate opened as soon as he gave it a push. Zach was free. – Ron Goulart, Omicidi a Effeto Ritardato.